User Profile

Гісторый, мабыць, і зашмат, кожная бясконца перарываецца ды зноў аднаўляецца на працягу рамана. Складанасьцю механізма узаемадзеяньня персанажаў і часоў трошкі нагадала "Сьвяціла" Катан. Але некаторыя гісторыі неверагодна прыгожыя, замешаныя на містыцызме, вар'яцтве і забабонах маленькага правінцыйнага польскага мястэчка ў "ліхія" 90-я і 2000-я гады.

Лёгкая і з большага прыемная для чытаньня кніга. Месцамі сапраўды смешна. Дадатак 1996 года напрыканцы кнігі вельмі адрозны, адчуваецца, што напісаны ён ужо зусім іншым Лемам, без неверагоднай лёгкасьці асноўнага тэксту 60-х гадоў. Але ён ня надта вялікі, каб сапсаваць уражаньні ад кнігі.

Цяжка прачытаць адразу ўсю кнігу, але кожны раз, калі да яе вяртаешся, цябе ізноў чакае цудоўная гісторыя, прасякнутая гуманізмам і ўплеценая ў гісторыю сусьветную. Амаль як чытаць складанку казак для дарослых. Шкада толькі, што ня кожны аб'ект атрымаў каляровую ілюстрацыю, але ўсё можна цяпер знайсьці ў інтэрнэце, калі ўжо карціць.

Перачытаў. Тыя ж 5 зорак, што і было, было б больш, паставіў бы больш. Роўна 60 год пасля выданьня кнігі, якая пачынаецца з атамнага бамбаваньня Хірасімы і заканчваецца глябальнай экалягічнай катастрофай, створанай чалавекам, here we are, недзе паміж пагрозай ядзернай вайны і напаўнепазьбежнай экалягічнай катастрофай. Кніга каб спыніцца, адысьці трошкі ў бок і паглядзець на чалавецтва звонку і зразумець, колькі ў ім вар'яцтва і абсурду, колькі складаных стварэньняў, якія як тая гульня ў вяровачку - no damn cat, no damn cradle. Але некаторым з нас пры гэтым пашчасціла ўсё гэта назіраць як разумным істотам, таму напрыканцы мы мабыць пасьпеем яшчэ задраць нос шырока ўхмыляючыся перад тварам няіснага бога, які і стварыў на імгненьне ўсю гэтую хісткую канструкцыю ў сябе на пальцах. А мабыць не.